Ο Γνήσιος και αυθεντικός Νώντας από τις “Άγριες Μέλλισες” έρχεται σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στο The Look.Gr
1. Μιλήστε μου για το πότε και πως άρχισε η επαφή σας με την ηθοποιία ;
Από παιδί μου άρεσε όταν είχαμε επισκέπτες στο σπίτι μας να κάνω διάφορες μιμήσεις και σκέτς από ιστορίες που έφτιαχνα. Οι φίλοι των γονιών μου ήταν οι πρώτοι μου θεατές. Παρόλο που στην οικογένεια μου κανείς δεν είχε σχέση με την υποκριτική, η μητέρα μου και η γιαγιά μου αγαπούσαν πολύ το θέατρο και τον κινηματογράφο. Αυτή η αγάπη τους με επηρέασε από πολύ νωρίς και γοητεύτηκα από αυτές τις τέχνες. Στα μαθητικά μου χρόνια συμμετείχα στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις του σχολείου, αλλά μέχρι και την τελευταία τάξη του Λυκείου δεν είχα αποφασίσει να ασχοληθώ επαγγελματικά. Η διαχρονική όμως επιθυμία να εκφραστώ δημιουργικά στην ζωή μου, με οδήγησε να εγκαταλείψω τις σπουδές μου στα οικονομικά και να δώσω εξετάσεις σε Δραματική σχολή.
2. Έχετε ένα πλούσιο βιογραφικό στο Θέατρο και στην τηλεόραση, και η τελευταία συμμετοχή στις” Άγριες Μέλισσες”, πως προέκυψε η συνεργασία και ο ρόλος του ”Νώντα”.
Η συνεργασία μου στις Άγριες Μέλισσες πρόεκυψε μετά από πρόταση της casting director Μιράντας Ρωσταντή και του σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτου. Συναντηθήκαμε, συζητήσαμε για τον ρόλο και με μεγάλη χαρά έκανα μαζί τους ένα ολιγόλεπτο video. Μετά από λίγες μέρες βρέθηκα στα γυρίσματα της εξαιρετικής αυτής σειράς μυθοπλασίας, μαζί με εκλεκτούς συναδέλφους.
3. Ποιος από τους ρόλους που έχεις ενσαρκώσει σε θέατρο και τηλεόραση, πιστεύετε πως είναι πιο κοντά στον πραγματικό σας χαρακτήρα;
Πιστεύω ότι ένα από τα εργαλεία στο να προσεγγίσει ένας ηθοποιός έναν ρόλο είναι και κάποια στοιχεία του εαυτού του. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες κάθε φορά στην προσέγγιση ενός ρόλου. Αρκεί να χρησιμοποιηθούν σωστά και με την σωστή αναλογία. Να μην γίνονται μανιέρα και εύκολος δρόμος. Για μένα έχει μεγάλο ενδιαφέρον κάθε φορά να μετακινώ τον εαυτό μου προς τον ρόλο, να εξερευνώ, να ανακαλύπτω, να παρατηρώ, να αναλύω, να ζω και να αναπνέω μαζί του. Η συνύπαρξη αυτή, μου δίνει εφόδια για τον δύσκολο δρόμο της αυτογνωσίας και της ερμηνευτικής μου εξέλιξης.
Η υποκριτική σου δίνει μια μοναδική ευκαιρία να μεταμορφώσεις τον άνθρωπο που κάθε πρωί βλέπεις στον καθρέπτη σου, σ’ έναν άλλον που σε προσκαλεί να τον γνωρίσεις.
4. Tην αναγνωσιμότητα και την επαφή με τον κόσμο πώς την βιώνετε;
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από έναν καλό λόγο. Οι καλλιτέχνες μοιάζουν πολύ με τα παιδιά που αναζητούν την επιβράβευση μέσα από την αγάπη που τους δείχνουν οι γονείς τους. Έτσι κι εγώ αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση όταν ο κόπος μου βρίσκει ανταπόκριση. Μου δίνει μεγάλη χαρά κάθε φορά να βλέπω στα μάτια των θεατών και να εισπράττω από τα λόγια τους, το πόσο συναισθανθήκανε και το πόσο πολύ τους άγγιξε ο χαρακτήρας που ερμηνεύω. Αυτές οι συναντήσεις μου ενδυναμώνουν το κίνητρό να δοκιμάζομαι σε διαφορετικούς ρόλους.
5. Ποιο ήταν το ερέθισμα για την αγάπη σας στην σκηνοθεσία;
Από τα χρόνια της εκπαίδευσης μου στην σχολή μου άρεσε να προτείνω σκηνοθετικές ιδέες και σκέψεις σε σχέση με τα αποσπάσματα των έργων που καλούμασταν να δουλέψουμε ομαδικά και να τα παρουσιάσουμε στους δασκάλους μας. Επίσης παρακολουθώντας παραστάσεις κατάλαβα ότι επικεντρωνόμουν και στην οπτική του εκάστοτε σκηνοθέτη πέρα από τις ερμηνείες των ηθοποιών. Χάρηκα που αργότερα κέρδισα την εμπιστοσύνη μιας ομάδας συνεργατών με κοινές αγωνίες και προβληματισμούς και συν δημιουργήσαμε τρεις παραστάσεις με πολύ κόπο αλλά με πολύ μεγάλη δόση αγάπης. Πιστεύω πως στο σύγχρονο θέατρο ένας μεγάλος αριθμός ηθοποιών είναι και πολύ καλοί σκηνοθέτες. Στην εποχή μας ο ηθοποιός δεν είναι μόνο ένα εργαλείο στα χέρια του σκηνοθέτη αλλά με τις ερμηνευτικές του προτάσεις, μέσα από την διαδικασία των προβών, δηλώνει ότι η θεατρική πράξη είναι συλλογική υπόθεση.
6. Μια ερώτηση για όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε. Ο κορονοϊός φεύγοντας μας μαθαίνει κάτι;
Η πρωτόγνωρη αυτή εμπειρία μας υπενθύμισε ότι η μόνη βεβαιότητα σε αυτήν τη ζωή είναι η αβεβαιότητα! Ακύρωσε τα δεδομένα! Αλλά ταυτόχρονα μας έστειλε ένα μήνυμα. Να επαναπροσδιορίσουμε ζητήματα όπως την ελευθερία του ατόμου, την αξία του δημιουργικού χρόνου, τον φόβο για το ανοίκειο, το άγνωστο, την έλλειψη και την απουσία. Να δούμε με μια άλλη οπτική τις μέχρι τώρα επιλογές μας, τις επιθυμίες μας, τις σχέσεις μας, την συμπεριφορά μας, τις πράξεις μας και εντέλει την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Από δω και πέρα καλείται ο αποδέκτης να βουτήξει σε βαθιά νερά. Μακάρι να το τολμήσουμε πολλοί!
7. Πως βιώνετε τα τελευταία γεγονότα στον Καλλιτεχνικό χώρο. Μια σκέψη σας πάνω σ’αυτό;
Με λύπη, θυμό και ελπίδα. Με λυπεί που συμπλεγματικοί, ανήθικοι και ρηχοί άνθρωποι από τον χώρο μας κακοποίησαν τόσες ψυχές και σώματα με πρόσχημα την τέχνη. Με θυμώνουν οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των τεράτων και όλων αυτών που κατείχαν εξουσία και ελεγκτικούς μηχανισμούς αλλά κώφευαν σε κραυγές και ψιθύρους. Ελπίζω πολύ και συντάσσομαι μαζί με την νέα γενιά των σπουδαστών και ηθοποιών που με θάρρος και αγωνιστικότητα αμφισβητούν τα στερεότυπα του παρελθόντος, προσπαθούν να απολυμάνουν τον ιερό χώρο της υποκριτικής και να πράξουν την κάθαρση. Άλλωστε η άνθιση των παραστατικών τεχνών έρχεται πάντα μέσα από συνεργασίες και ομάδες νέων που τολμούν να δημιουργούν μακριά από ασφυκτικά εγωκεντρικά συστήματα.
8. Θα μπορούσατε να μου πείτε τι έχετε σκεφτεί για την περιβόητη ”επόμενη μέρα”. Πως θα θέλατε να είναι ;
9. Kλείνοντας μια λέξη που σας εκφράζει και μια ευχή για τον κόσμος που θα διαβάσει αυτή την συνέντευξη.
Άνθρωπος. Ουσιαστικό, πολύ ουσιαστικό! Τους εύχομαι υγεία και σύντομα να συναντηθούμε ξανά στα θέατρα, στους κινηματογράφους, στις συναυλίες, στα μπάρ, στα εστιατόρια, στα μουσεία , στις γκαλερί, στα βουνά , στις θάλασσες και σε ότι άλλο ομορφαίνει την κοινή ζωή μας!
Συνέντευξη/Επιμέλεια : Ελεονώρα Καραμιχάλη
