Σήμερα θα μιλήσουμε με δύο νέους ηθοποιούς, τον Αλέξανδρο Μαράκη και τον Νεκτάριο Παπαλεξίου, που τυχαίνει να έχουν και κοινό backround τις μουσικές σπουδές, με αφορμή το νέο θεατρικό έργου του ηθοποιού και σκηνοθέτη Μιχάλη Καλιότσου το «ΤΕΡΑΣ» στο οποίο και θα πρωταγωνιστήσουν.
Συνέντευξη στον Γιάννη Ζαμπατή
Photos: Νάρκισσος Σκαρλάφτης
Ο Αλέξανδρος Μαράκης είναι ηθοποιός και μουσικός και προέρχεται από καλλιτεχνική οικογένεια. Γράφει ποιήματα από πολύ μικρή ηλικία, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Από αίμα σε αίμα»
Ξεκίνησε να παίζει βιολί στα τέσσερα του χρόνια και πιάνο στα έξι. Στα δεκαέξι ξεκίνησε τις σπουδές του στο κλασικό και έντεχνο τραγούδι πού ολοκληρώθηκαν στο Δημοτικό Ωδείο Άρτας και έχει τελειώσει το νεοελληνικό θέατρο του Γιώργου Αρμένη.
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του συμμετείχε σε συναυλίες του Δημοτικού Ωδείου Άρτας σε κλασικό ρεπερτόριο με κορυφαία στιγμή το 2008 την εμφάνιση στη διοργάνωση της Κρατικής Ορχήστρας της Αθήνας σε συνεργασία με το Δημοτικό Ωδείο Άρτας ως σολίστ στη «Λειτουργία της Στέψης» του Mozart.
Τελευταία του δουλειά με το Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα στις παραστάσεις «Ιστορίες του Παππού Αριστοφάνη» και «Αίσωπος ένας φίλος από τα παλιά» σε σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή. Παράλληλα δημιούργησε την ταινία μικρού μήκους «Ψηλά με τα Φουστάνια μου» σαν φόρο τιμής για τη Δήμητρα της Λέσβου.
Σήμερα κάνει guest εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές όπου το ρεπερτόριο του εκτείνεται στο ευρύτερο φάσμα του έντεχνου σύγχρονου τραγουδιού με ροκ και τζαζ αποχρώσεις, με πρόσφατη εμφάνιση σε τραγούδια του χτες και του σήμερα με την επίσης εξάιρετη ηθοποιό και ερμηνεύτρια Έλενα Μιχαλάκη.
Ο Νεκτάριος Παπαλεξίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Παρακολούθησε μαθήματα πιάνου στο ωδείο της πόλης και τραγούδι σε εργαστήρι παραδοσιακής μουσικής. Αποφοίτησε από το τμήμα Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Παντείου Παν/μιου και από την δραματική σχολή του Γ. Αρμένη ΝΕΘ.
Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Φεστιβάλ Αθηνών, ΕΛΣ, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Πάντειο Παν/μιο, Χώρα, ΠΚ, Αργώ, Δανδουλάκη, Rabbithole, Ιδιόμελο, Φάμπρικα, μουσείο Μπενάκη, ομάδα Ακροποδητί…
Ενδεικτικά με τους εξής σκηνοθέτες: Μιχαηλίδη Π., Μαρμαρινό Μ., Σιγούρου Α., Σαουίς Ρ. Μπερνάρ Α., Χανιωτάκης Ν., Χατζηδάκης Μπ…
Στον κινηματογράφο με τους: Καραντινάκη Γ., Σμαραγδή Γ., Ζωναρά Κ. Ζώη Γ., Nikia Ch. και
στην τηλεόραση με τους Κοκκινόπουλο Π., Αγγελόπουλο Α., Βασιλειάδη Γ., Naworynski P.J., Umezawa E., Γκικαπέππα Γ., Χαραλάμπους Δ., Παπά Π., Βαφέα Β., Ανδρακάκος Π., Ρήγας Α., …
Πρωταγωνιστεί στην sci-fi ιστορική υπερπαραγωγή του Δημήτρη Κατή «Broken Circle» που ήδη κάνει περιοδεία στο εξωτερικό.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Μιχάλης Καλιότσος έχει σπουδάσει στο Αrts and drama school στο Glasgow University της Σκωτίας και είναι απόφοιτος Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Κώστα Καζάκου.
Δείγματα από την δουλειά του είναι «Η Γουίνυ ξυπνάει» του Σάμουελ Μπέκετ (Σκηνική σύνθεση στις Ευτυχισμένες μέρες του Μπέκετ), σε σκηνοθεσία-διασκευή-ερμηνεία του ίδιου, (βραβείο καλύτερης παράστασης στο pocket theatre festival και στο θέατρο Frown Tales), «Βαρετή ομιλία» του Άντον Τσέχοφ, «Καθώς ψυχορραγώ» του Ουίλιαμ Φώκνερ σε σκηνοθεσία Σοφίας Φιλιππίδου, «Ο επιθεωρητής έρχεται» του Τζον Πρίστλευ, «Οθέλλος» του Σαίξπηρ, «Ο άνθρωπος ελέφαντας» του Μπέρναρντ Πόμερανς, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη κ.ά.
Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί με τον Δημήτρη Αθανίτη, τον Βασίλη Ραίση, τον Κυριάκο Κατζουράκη, τον Μπουγιάρ Αλιμανι. Πρόσφατα τον γνωρίσαμε και από την τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ1, «Κρίσιμες στιγμές» της Γαλάτιας Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη, στον ρόλο του Βλάση.
Τώρα, έρχεται με το πρώτο του θεατρικό έργο το «ΤΕΡΑΣ» που ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Θέατρο Δρόμος στις 14 Φεβρουάριου. Ένα έργο με στοιχεία εγκλεισμού και κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας, τα πρόσωπα του οποίου έρχονται αντιμέτωπα με τον ίδιο τους τον εαυτό ενώ πάντα ένα τέρας παραμονεύει στο σκοτάδι και επηρεάζει τα όσα συμβαίνουν στο υπόγειο.
Γι’ αυτό το «Τέρας» θα μας μιλήσουν οι δύο πρωταγωνιστές του, ο Αλέξανδρος Μαράκης και ο Νεκτάριος Παπαλεξίου.
Τι είναι τελικά το «Τέρας»;
Αλέξανδρος: Το τέρας είναι το σκοτάδι, το κλουβί που ζούμε, η ίδια η κοινωνία. Η απόρριψη που δέχονται οι άνθρωποι για τις επιλογές που επιθυμούν. Το τέρας είναι το σκοτεινό βλέμμα που δεν αφήνει τον άνθρωπο να αναπνεύσει. Όλα κρίνονται, παρακολουθούνται και είναι έτοιμα να σε κατασπαράξουν. Το τέρας μεταμορφώνεται σε οποιαδήποτε μορφή βίας και μπορεί να φτάσει τους ανθρώπους στην απομόνωση, στην τρέλα ή και να τους αφανίσει τελείως.
Νεκτάριος: Το σύγχρονο «Τέρας» είναι αυτό που στρέφεται εναντίον των ανίσχυρων και αδύνατων κοινωνικών ομάδων, που διαφέρουν από τους άλλους συνανθρώπους τους ως προς τον τρόπο ζωής, θρησκεύματος, αντιλήψεως ,ερωτικών επιλογών και φύλου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κοινωνία μας να διακρίνεται σε ανώτερους και κατώτερους ανθρώπους, περιθωριοποιώντας και αποκλείοντας ευάλωτες κοινωνικές ομάδες καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα τους.
Πως δουλεύετε στις πρόβες;
Αλέξανδρος: Θεωρώ ότι είναι μια πολύ δυνατή ομάδα και χαίρομαι πολύ που είμαι μαζί τους. Δεν υπάρχει καμία υπεροψία από κανέναν, αλλά μια από κοινού ανάγκη από όλους τους συντελεστές να εμβαθύνουμε στην δουλειά μας. Εποικοδομητική συζήτηση για το έργο και πρόβες που προσπαθούμε να ανακαλύψουμε την ουσία του έργου και των ρόλων. Είμαστε στο στάδιο των εντατικών προβών για την τελική ευθεία.
Νεκτάριος: Ο σκηνοθέτης της παράστασης και συγγραφέας του έργου, Μιχάλης Καλιότσος, σίγουρα δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του , ωστόσο υπό το πρίσμα της ερευνητικής και ανιχνευτικής πρόβας , δίνει τις ελευθερίες αυτές και τη δυνατότητα στον ηθοποιό να αναδείξει εκείνα τα εκφραστικά μέσα ώστε να ενισχύσει την καλλιτεχνική του δεινότητα μέσα από λεπτές υφές παιξίματος, βγάζοντας τους την αλήθεια του.
Τι σας συνδέει προσωπικά με το ρόλο που υποδύεστε;
Αλέξανδρος: Αυτό που θεωρώ πολύ ιδιαίτερο όσον αφορά εμένα και σοκαρίστηκα κάπως όταν διάβασα το κείμενο είναι ότι είχα πολύ έντονη εικόνα μιας ιστορίας ενός παιδιού που έχει βιώσει όλη αυτή την απόρριψη και τον εγκλωβισμό που έχει βιώσει ο Άρης. Τον έρωτα που δεν έφτασε εκεί που του άξιζε και έγινε γρήγορα σκοτάδι και την ψυχολογική βία που είναι σε τέτοιο βαθμό που φτάνει το άτομο μέχρι τα όρια τη τρέλας. Προσωπικά είμαι και εγώ ένας άνθρωπος που βιώνω τον έρωτα κι τη ζωή με ποιητικότητα. Μπορώ να καταλάβω τα σκοτάδια του(όλοι έχουμε απλά κάποια σκοτάδια δεν ελέγχονται) και την βαθύτερη ανάγκη του να δικαιολογεί τους ανθρώπους γιατί είναι κάτι που το κάνω.
Νεκτάριος: Αυτό που με συναρπάζει και με συνδέει με τον Κρις, είναι το ότι μπορεί και προχωράει μπροστά προς το φως ,αφήνοντας πίσω τα σκοτάδια, δημιουργώντας την ελπίδα για κάτι καλύτερο στη ζωή του, ωστόσο χωρίς να ξεχνάει ανθρώπους που ερωτεύτηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε.
Πως συνδέετε το έργο του Μιχάλη Καλιότσου με τις τωρινές συνθήκες που βιώνουμε λόγω covid;
Αλέξανδρος: Το έργο ειναι αληθινό και πολύ διαχρονικό θεωρώ. Η απομόνωση και η αποξένωση που έχουν βιώσει οι άνθρωποι λόγο της πανδημίας ταιριάζει με την απομόνωση του Άρη στο υπόγειο… Σαν να μην υπάρχει άλλη επιλογή από το να κλειστείς καθώς όλα καταλήγουν τοξικά.. Υπάρχει κόσμος που νιώθει πια ότι δεν έχει από κάπου να πιαστεί οπότε κλείνεται ακόμη περισσότερο..
Αλλά νομίζω η βαθύτερη ανάγκη των ανθρώπων είναι να αγαπηθούν, να αγαπήσουν και να συνδεθούν… Κάτι που φαίνεται και στο έργο… Όσο βαθιά και να μπούμε στο σκοτάδι πάντα θα ψάχνουμε μια χαραμάδα φωτός εκτός και αν βυθιστείς τόσο πολύ που δεν υπάρχει τίποτα..
Νεκτάριος: Στην ερώτηση σας «Τι είναι τελικά το Τέρας»; Αναφέρθηκα για την διαφορετικότητα των ανθρώπων και το πώς βάλλονται όσοι έχουν διαφορετική θέση και στάση απέναντι στα κοινωνικά στερεότυπα και κοινωνικά πλαίσια. Έτσι και με την συγκριμένη πανδημία, το κομφορμιστικό σύστημα χωρίζει και κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους ανάμεσα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, στοχοποιώντας η μία κατηγορία την άλλη. Να διευκρινίσω ότι έχω κάνει και τις δύο δόσεις των εμβολίων και έχω ραντεβού και για την τρίτη, ωστόσο πιστεύω ακράδαντα ότι ο κάθε ένας από εμάς ορίζει το σώμα του…
Σήμερα υπάρχουν αρκετοί δημιουργοί που καταπιάνονται με το θέμα της διαφορετικότητας, όχι μόνο με τα έργα των μεγάλων συγγραφέων αλλά και με αρκετά ελληνικά κείμενα. Πόσο πιστεύετε ότι μπορεί να προσφέρουν κάτι θετικό στην αδηφάγο κοινωνία του σήμερα;
Αλέξανδρος: Η τέχνη είναι πολύ σημαντικό να γίνεται με στόχο να προβληματίσει, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να λέει αλήθειες πολλές φορές με τον πιο ωμό τρόπο πράγμα που μπορεί να προκαλεί κάποιους ανθρώπους αλλά είναι απαραίτητο να συμβαίνει.
Συνέβαινε σε όλες τις εποχές αυτό. Σίγουρα δεν είναι για κάποιους ανθρώπους αποδεκτό θέματα που είναι ταμπού να τα βγάζεις προς τα έξω δείχνοντας όλη την διάσταση τους. Δεν βολεύει να σκέφτονται οι άνθρωποι περισσότερο. Τα περισσότερα θέματα κάνουν τον άνθρωπο να μην σκέφτεται, απλά να αποχαυνώνεται.
Το θεωρώ λοιπόν πολύ ελπιδοφόρο, πολλοί συγγραφείς να καταπιάνονται με το θέμα της διαφορετικότητας, με έναν τρόπο που δίνεται η πραγματική διάσταση στα θέματα αυτά, χωρίς να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
Εμένα προσωπικά ακόμα και η λέξη διαφορετικότητα δεν μου ηχεί καλά… Η λέξη αποδέχομαι επίσης… Δεν υπάρχει κάτι να αποδεχτεί κανείς… Όλα τα θέματα που περιγράφουμε, το ιδανικό είναι να φτάσει η κοινωνία να μην νιώθουν οι άνθρωποι ότι πρέπει για κάτι να τους αποδέχονται… Να μπορούν να είναι ο εαυτός τους με όλη τη σημασία τις λέξης γιατί είναι λες και υπάρχει κόντρα… Αυτή η ομάδα ενάντια στην άλλη…Όλα είναι κατασκευάσματα μιας λάθος κτισμένης κοινωνίας από τα θεμέλια της…
Νεκτάριος: Το θέμα δεν είναι πόσο μεγάλο ή μικρό είναι ένα έργο ή η προέλευση του, αλλά το αν διεγείρει το νου και το συναίσθημα του θεατή. Αν ο δημιουργός μέσα από αυτό αποτυπώνει τις ιδέες του και το όραμα του.
Η διαφορετικότητα των ανθρώπων, των φύλων, των θρησκειών κ.ά. δεν είναι κάτι καινούριο, έχει διαχρονικότητα, όσο θα υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχει το καλό, θα υπάρχει και το κακό.
Τώρα το θέατρο και οι δημιουργοί του, μέσα από το έργο τους συντελούν στην πνευματική καλλιέργεια και παιδεία του ανθρώπου, εξυψώνοντας τον πνευματικά και ηθικά, συμβάλλοντας στη γενικότερη πρόοδο της κοινωνίας και του πολιτισμού, καθώς και στην κατάκτηση της υψηλής ποιότητας ζωής.
Υπάρχει ίσως κάποια σημαντική εμπειρία από την καριέρα σας στον χώρο της τέχνης που υπηρετείτε, που σας δίνει δύναμη να μοχθείτε για ένα καλύτερο θέατρο.
Αλέξανδρος: Όλες οι εμπειρίες μου στον χώρο της τέχνης κάτι μου έχουν προσφέρει. Εξάλλου τίποτα δεν είναι ιδανικό. Προσπαθώ από τα πράγματα να παρατηρώ τον εαυτό μου και να μπορώ να εξελίσσομαι μέσα από όλες τις επαγγελματικές μου εμπειρίες. Πάντα υπάρχει κάτι καλό που μπορεί να σου δώσει ακόμα και μια κακή συνεργασία ή κακές επαγγελματικές συνθήκες στον χώρο. Σημαντικό είναι να είμαστε κύριοι των επιλογών μας. Να ξέρουμε τους λόγους που επιλέγουμε κάτι κάθε φορά μέσα μας
Εμένα σαν Αλέξανδρο αυτό που μου έκανε καλό προσωπικά, είναι ότι σταμάτησα να θεοποιώ κάποιους ανθρώπους του χώρου και να πατήσω στα πόδια μου παραπάνω εκφράζοντας και πράγματα που έχω ανάγκη εγώ να μοιραστώ..
Συνειδητοποίησα ότι αγαπάω πολύ αυτό που κάνω και όταν συναντάω ανθρώπους που έχουμε κοινή ματιά, είναι ευλογία..
Εν κατακλείδι όμως γνωρίζω ότι είναι ένας μοναχικός δρόμος, η διαδρομή του κάθε καλλιτέχνη… Το θέμα είναι να είμαστε ανοιχτοί, να τολμάμε να εκφραστούμε και να μην περιοριζόμαστε σε πράγματα πολύ συγκεκριμένα όσον αφορά στην έκφραση της τέχνης μας. Ακόμα και εκεί υπάρχει άσκηση εξουσίας στο τι πρέπει να λέγεται και τι όχι…
Νεκτάριος: Ο ίδιος ο άνθρωπος και αυτό δεν είναι θέμα εμπειρίας, αλλά θέση και στάση ζωής.
Θα ήθελα επιγραμματικά να μου πείτε για τους φόβους και τις προσδοκίες σας για το μέλλον του θεάτρου, μέσα από τις δυσκολίες που περνάει.
Αλέξανδρος: Το θέατρο περνάει δυσκολίες είναι η αλήθεια… Το πιο σημαντικό σίγουρα που με θλίβει περισσότερο είναι ότι δεν μπορεί κάποιος ηθοποιός να ζήσει από αυτό αποκλειστικά… Αν μπορεί, είναι πολύ δύσκολο… Θα έπρεπε η κοινωνία να ενδιαφερθεί ακόμα περισσότερο για το πως επιβιώνουν κάποιοι άνθρωποι στο χώρο της τέχνης και να μην είναι είδος πολυτελείας για λίγους… Είναι μια δύσκολη δουλειά που λέμε ότι χρειάζεται αφοσίωση αλλά πως να αφοσιωθούν κάποιοι σε κάτι όταν δίνουν όλο τους το είναι και δεν ανταμείβονται από αυτό και καταλήγουν με βαριά ψυχολογικά προβλήματα και να πεινάνε…
Ακόμα και η εκπαίδευση στις δραματικές σχολές πρέπει να γίνει καλύτερη… Δεν δίνονται εφόδια ούτε η πραγματική διάσταση της δουλειάς… Υπάρχει άγνοια…
Είναι πολλά αυτά που έχει να αντιμετωπίζει το θέατρο, σίγουρα όμως είναι ελπιδοφόρο ότι το ΣΕΗ έχει δυναμώσει και θα προσπαθούμε και όλοι να το ενισχύσουμε ώστε να δοθεί στους ανθρώπους της τέχνης, η πρέπουσα σημασία…
Νεκτάριος: Δεν πιστεύω ότι το θέατρο έχει να φοβηθεί από κάτι, υπήρχε και πριν από εμάς από την αρχαία Αθήνα. Αυτοί που περνούν τις δυσκολίες, είμαστε όσοι το υπηρετούμε, αυτό που προσδοκώ και εύχομαι , είναι να υπάρχει αμειβόμενη εργασία για όλους.
Τι ευχή θα δίνατε για τη νέα χρονιά;
Αλέξανδρος: Εύχομαι να είμαστε υγιείς. Να περάσει πια αυτό βιώνουμε, που έχει αρχίσει να γίνεται μαρτύριο και να μας κάνει πιο αληθινούς στη ζωή μας, πιο ουσιαστικούς στις ανθρώπινες σχέσεις μας και να αποβάλουμε τις δυσλειτουργικές πεποιθήσεις που δεν μας αφήνουν να ελευθερωθούμε και να γίνουμε πιο παραγωγικοί σε όλους τους τομείς. Εύχομαι όλοι να κάνουμε έναν κόσμο πολύ καλύτερο γιατί δεν θα έχουμε νομίζω πολλές επιλογές. Η φύση εξαντλείται και πολλές ανθρώπινες ψυχές επίσης φτάνουν στα όρια τους..Ας ακούμε και ας βλέπουμε καλύτερα και ας αντιδρούμε επίσης στην αδικία
Νεκτάριος: Συλλογική σκέψη και υγεία.
«ΤΕΡΑΣ»
Συντελεστές:
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Μιχάλης Καλιότσος
Παίζουν: Αλέξανδρος Μαράκης & Νεκτάριος Παπαλεξίου
Σκηνικό/κουστούμια/ Φωτογραφίες: Νάρκισσος Σκαρλάφτης
Ηχητικό περιβάλλον: Κώστας Στεργιου (STER)
Σχεδιασμός φωτισμού: Μανώλης Σιγάλας
Κινηση: Μάνια Καραβασίλη
Δημιουργία αφίσας: Γιώργος Βαχάρης
Σκηνοθέτης Trailer: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος
Video Post Production Trailer: Μανώλης Πετρής
Εκτέλεση Παραγωγής: Medea Pictures
Επικοινωνία παράστασης: Χρύσα Ματσαγκάνη
Πληροφορίες της παράστασης:
Παραστάσεις
Από Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου (για 8 παραστάσεις)
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 10€
Μειωμένο: 5€ (φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, ΑμεΑ, ατέλειες, 65+)
Διάρκεια παράστασης
75 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.viva.gr/tickets/theater/teras/
