Μια από τις παραστάσεις που έχει συνταράξει, το τελευταίο διάστημα, τη θεατρική Αθήνα είναι το «Kuro», μια ιστορία για τον καταδικασμένο έρωτα.

 

 

Η ομάδα παραστατικών τεχνών Akatsuki στο θέατρο ΠΚ δημιουργεί μια εναλλακτική παράσταση που καταφέρνει να “συνταιριάζει  τα ιαπωνικά ποιήματα με ελληνική δημοτική ποίηση, τις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες με τους σκηνικούς κώδικες της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας”, όπως μας εξομολογείται στην συνέντευξη που μας παραχώρησε ο δημιουργός και σκηνοθέτης της παράστασης Στέλιος Πετράκης. 

 

 

  1. Kuro, μια παράσταση από την ομάδα παραστατικών τεχνών Akatsuki. Μιλήστε μας για αυτό το σκοτεινό παραμύθι.

Το “Kuro” είναι μια ιστορία για τον καταδικασμένο έρωτα και την Τραγικότητα της υποταγής του ανθρώπου στο πεπρωμένο. Ένα έργο για τα δεινά που φέρνει  το παράλογο μίσος αλλά και η τυφλή υποταγή σε «κανόνες» που στερούνται ηθικής .

 

  1. Με ποιο τρόπο η παράσταση συνομιλεί με το αδιέξοδο;

Το κεντρικό ζευγάρι στο «Kuro», αντίστοιχο του «Ρωμαίου» και της «Ιουλιέτας» βρίσκεται προ τετελεσμένων γεγονότων.  Η «Tsukiko» είναι πριγκίπισσα των «Yako» , μιας φατρίας πανίσχυρων πολεμιστών που κατάγονται από τους δαίμονες-αλεπούδες “Kitsune” της Ιαπωνικής Λαογραφίας, ο “Akihiko” από την άλλη είναι πρίγκιπας των “Oni”, μιας άλλης φατρίας θρυλικών πολεμιστών οι οποίοι επίσης έχουν δαιμονική καταγωγή. Και οι δυο φατρίες τρέφουν βαθύ μίσος η μια για την άλλη όμως μετά από αιώνες συγκρούσεων βρίσκονται σε ανακωχή έπειτα από την ειρηνευτική συνθήκη που τους έχει επιβάλει ο Βασιλιάς . 

Στο μέσο αυτου του άσβεστου μίσους, οι δυο ερωτευμένοι νέοι ετοιμάζουν τον γάμο τους. Λίγες μέρες όμως πριν ο γάμος τους επισφραγίσει την ειρηνευτική συνθήκη του Βασιλιά, ο Βασιλιάς αλλάζει την διαταγή του και ορίζει πως οι πιο δυνατοί μαχητές κάθε φυλής πρέπει να συγκρουστούν. Ανάμεσα στους πιο Ισχυρούς πολεμιστές των “Yako” βρίσκεται και η Tsukiko. Αντίστοιχα, ανάμεσα στους πιο δυνατούς μαχητές των “Oni” βρίσκεται και ο Akihiko. Έτσι, οι δυο ερωτευμένοι νέοι όχι μόνο πρέπει να ακυρώσουν τον γάμο τους αλλά και θα πρέπει να ριχτούν στην μάχη ο ένας ενάντια στον άλλον. Oι δυο βασικοί ήρωες λοιπόν βρίσκονται αντιμέτωποι με το αδιέξοδο αφού η διαταγή του βασιλιά είναι απόλυτη και δεν διαθέτουν την δύναμη ή την θέληση να την παρακούσουν.

 

  1. Με ποιο τρόπο συνταιριάζετε τον ιαπωνικό πολιτισμό με την ελληνική παράδοση;

Το έργο  συνταιριάζει  Ιαπωνικά ποιήματα με ελληνική δημοτική ποίηση. Ιαπωνικές πολεμικές τέχνες και σκηνικούς κώδικες αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Η στάση των δύο λαών απέναντι σε πανανθρώπινες έννοιες όπως είναι ο έρωτας, η ανδρεία, το ηθικό χρέος έχουν πολλές ομοιότητες , ιδίως αν ανατρέξουμε στα ομηρικά κείμενα. Η κινησιολογική φόρμα της παράστασης εμπνέεται από τις παραστατικές τέχνες της ιαπωνίας και επιπλέον είναι κυρίαρχο το μεταφυσικό στοιχείο όπως αυτό απαντάται στην Δημοτική μας ποίηση αλλά και στην Ιαπωνική κουλτούρα. Έτσι έχουμε ζώα να μιλούν με ανθρώπινη ομιλία, ο καιρός και το τοπίο αποτυπώνουν την ψυχολογική αναταραχή και θλίψη των ηρώων. Κ.ο.κ.

 

  1. Πόσο παίδεψε τη σκηνοθετική σας ιδιότητα η συγκεκριμένη παράσταση;

Πολύ. Έπρεπε να βρω λύσεις σε σκηνοθετικά προβλήματα που προέκυψαν τα οποία όμως δεν ήταν εμφανή κατά την συγγραφή του έργου. Θα έλεγα πως αυτή τη φορά ο συγγραφέας δυσκόλεψε τον σκηνοθέτη ενώ  στην προηγούμενη παράσταση μου με την Ομάδα είχε συμβεί το αντίθετο και η συγγραφική μου ιδιότητα είχε «στρώσει το έδαφος» που λέμε στον σκηνοθέτη εαυτό μου.

Επιπλέον, η παράσταση είναι έντονα φορμαλιστική σε κίνηση και λόγο και έτσι έπρεπε να κάνω εκτενή διδασκαλία της εκφοράς του λόγου στους ηθοποιούς αλλά και να αφιερώσω πολύ, πάρα πολύ χρόνο στον χορογράφο της Ομάδας μας, τον υπέροχο Σταύρο Αποστολάτο ώστε να προκύψει υπο την καθοδήγησή του η κινησιολογική φόρμα που είχαμε συμφωνήσει. Σαν να μην έφταναν αυτά, το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης είναι «ντυμένο» μουσικά από την υπέροχη, πρωτότυπη μουσική που έγραψε ο εξαιρετικός Αντώνης Καραθανασόπουλος και έτσι έπρεπε να γίνουν πολλές πρόβες ώστε να Λόγος, μουσική και κίνηση να εναρμονιστούν. Είναι μια πολύ δύσκολη για τον ηθοποιό παράσταση το Kuro. Τολμώ να πω ίσως η δυσκολότερη από όσες έχω συμμετάσχει ως ηθοποιός στα 20 χρόνια μου στο θέατρο.

 

  1. Έχετε ήδη μια πολλή σημαντική θεατρική πορεία. Πως νιώθετε γι αυτό;

Ειλικρινά θεωρώ πως βρίσκομαι στην αρχή της θεατρικής μου πορείας αφού μετά την ίδρυση της Θεατρικής μου ομάδας akatsuki επαναπροσδιόρισα τις επιθυμίες και τους στόχους μου σε σχέση με το θέατρο και το επάγγελμα του ηθοποιού.

 

  1. Τι αισθήματα σας γεννά το πέρας μιας θεατρικής παράστασης;

Η ολοκλήρωση των προβών και η έναρξη των παραστάσεων μου γεννά ανακούφιση! Το τέλος μια παράστασης, είτε ως ηθοποιό, είτε ως σκηνοθέτη πάντα μου γεννά θλίψη.

 

  1. Από την τηλεοπτική σας διαδρομή ποιες στιγμές ξεχωρίζετε;

Τις συνεργασίες μου με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη και την Μύρνα Τσάπα, με τον Γιώργο Κορδέλα, με τον Χάρη Ρώμα και την Άννα Χατζησοφιά, και την συνεργασία μου με τον Μανούσο Μανουσάκη.

 

  1. Ένας νέος άνθρωπος όπως εσείς, πως οσμίζεται τη θεατρική πορεία της αθηναϊκής σκηνής;

Προσπαθώ να βλέπω πολύ θέατρο. Υπάρχει πραγματικά πολύ ταλέντο. Το πρόβλημα είναι πάντα η παραγωγή. Μπορεί μια παράσταση από μια μικρή ομάδα, από μια παρέα συμμαθητών που μόλις τελείωσαν την δραματική σχολή να είναι πραγματικά εξαιρετική. Για να γίνει όμως γνωστή και να την δει ο κόσμος χρειάζεται budget για δημόσιες σχέσεις και για προβολή. Γενικά υπάρχει αφθονία ταλέντου αλλά και ανάλογη αφθονία και πληθώρα παραστάσεων. Δεν ξέρω κατά πόσο το θεατρόφιλο κοινό της πόλης είναι ικανό σε δυναμική να στηρίξει τόσες πολλές παραστάσεις. Επιπλέον, αυτές οι γενναίες καλλιτεχνικές δουλειές πως μπορούν να σταθούν απέναντι στις παραγωγές των μεγάλων σκηνών? Νομίζω μόνο παρουσιάζοντας κάτι «διαφορετικό» από αυτές, ότι και αν σημαίνει αυτό…

 

  1. Τις επιλογές σας καθορίζει μόνο το αισθητικό κριτήριο;

Όχι. Είμαι ακόμα αρκετά παρορμητικός, αθεράπευτα ρομαντικός και επιλέγω σε μεγάλο βαθμό συναισθηματικά αν και η αισθητική για εμένα παίζει πραγματικά πολύ σημαντικό ρόλο. Θα έλεγα πως τις επιλογές  μου τις καθορίζει η ανάγκη μου για εξέλιξη και ο στόχος που έχω βάλει με την ομάδα μου προς αυτό που αποκαλώ «θέατρο του φανταστικού»..