Νέος, ωραίος, ανερχόμενος ηθοποιός με εντυπωσιακές σπουδές, personal trainer, πάντα χαμογελαστός, ευγενικός, χαμηλών τόνων, επικοινωνιακός και κυρίως δείχνει να σέβεται και να υπολογίζει το κοινό του. Να μερικοί από τους λόγους (η σειρά είναι τυχαία) που θα θέλατε να μείνετε μαζί μας στην κουβέντα μας με τον Θάνο Κρομμύδα, που με αφορμή την επιστροφή του στο «Balance», θα μας μιλήσει για την επιτυχημένη παράσταση, την καλλιτεχνική του πορεία και όχι μόνο.
Συνέντευξη στον Γιάννη Ζαμπατή
Γεννημένος στην Αθήνα με καταγωγή από τα Στουρναρέικα Τρικάλων και κατάφερε να βρεθεί ανάμεσα στους πιο ταλαντούχους νέους ηθοποιούς στις ΗΠΑ. Έδωσε εξετάσεις σε τρεις σχολές της Νέας Υόρκης, πέρασε επιτυχώς σε όλες και επέλεξε την καλύτερη, την American Academy of Dramatic Arts.
Η σχολή τον επέλεξε ανάμεσα στους 25 καλύτερους αποφοιτήσαντες από όλο τον κόσμο που ήταν σχεδόν 130 παιδιά και πήρε μέρος σε όλες τις παραστάσεις που ανέβασαν στο Los Angeles. Στην συνέχεια, ενώ έκανε την πρακτική του εργάστηκε στη Universal στο Χόλυγουντ ως performer.
Το 2018 επιστρέφει στην Ελλάδα και πρωταγωνιστεί στην κλασική κωμωδία του Όσκαρ Ουάιλντ «Η σημασία να είναι κανείς ειλικρινής» στο Θέατρο Αλκμήνη» που ήταν sold out.
Στη συνέχεια ακολουθούν οι παραστάσεις «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Antoine de Saint-Exupery και το «Βίβα Ασπασία» του Ιάκωβου Καμπανέλλη στην Καρδίτσα, ενώ παράλληλα παίζει στο «Diamonds» και το «Charlie» της Tessa Clark με το «English Theater Club» στην Αθήνα.
Το 2022 είναι η χρονιά του πρωταγωνιστώντας σε τρεις σημαντικές παραστάσεις, το εμβληματικό «Οργισμένα Νιάτα» του Τζον Όσμπορν, το ερωτικό «Balance» της Νάνσυ Σπετσιώτη και το βραβευμένο «Cock» του Μάικ Μπάρτλετ.
To «Balance» της Νάνσυ Σπετσιώτη σε μια σύγχρονη προσέγγιση του Θοδωρή Βουρνά είναι το τρίτο θεατρικό έργο που πρωταγωνίστησες φέτος και φαίνεται ότι κέρδισε τον κόσμο και επιστρέφει στο θέατρο επί Κολωνώ. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η παράσταση που την έκανε επιτυχημένη και ποια κατά την γνώμη σου τα μηνύματα που μπορεί να εισπράξει ο θεατής;
Λοιπόν, το «Balance» είναι ένα έργο σύγχρονο και πολύ επίκαιρο. Μιλάει για θέματα που δυστυχώς τα βλέπουμε να συμβαίνουν στην καθημερινότητα μας. Θέματα όπως η ενδοοικογενειακή βία σε ψυχικό, σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο. Βλέπουμε δυο ανθρώπους που φαινομενικά έχουν μια όμορφη σχέση αλλά σιγά σιγά με το πέρασμα του χρόνου όλο αυτό αρχίζει και φθίνει.
Η ωμή και πολύ ρεαλιστική απόδοση της παράστασης νομίζω βοηθάει το θεατή να αποκτήσει μια καλύτερη ιδέα για το πόσο εύκολα μπορεί να καταστραφεί κάτι σε μια σχέση και ποια είναι αυτά τα σημάδια που μόλις τα βλέπουμε πρεπει να τα αποφεύγουμε στη ζωή μας.
Τι κοινά πιστεύεις ότι έχει το αγόρι που ερμηνεύεις με ένα αγόρι του σήμερα;
Το αγόρι που ερμηνεύω μπορεί να είναι και ένα αγόρι του σήμερα. Όπως είπα, έχουμε να κάνουμε με ένα σύγχρονο έργο που οι δύο χαρακτήρες θα μπορούσαν να είναι και το ζευγάρι της διπλανής μας πόρτας. Όπως και πολλοί άνθρωποι σήμερα, έτσι και το αγόρι του έργου προχώρησε σε μια σχέση ενδιαφερόμενος μόνο για το ερωτικό κομμάτι. Είναι κάτι που το συναντάμε πολύ συχνά στις μέρες μας, δηλαδή να βλέπουμε ανθρώπους που αναπτύσσουν επιφανειακές σχέσεις και όχι τόσο ουσιαστικές.
Επίσης σαν χαρακτήρας είναι πολύ παρορμητικός, και πράγματα που λέει ότι θα κάνει δεν τα κάνει ποτέ. Άλλο ένα κοινό στοιχείο με τους ανθρώπους του σήμερα. Ένα τελευταίο κοινό που συναντάμε είναι ότι δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Ακόμα και στο τέλος θεωρεί ότι δεν έφταιγε αυτός για ότι συνέβει και πως η κοπέλα ήταν αυτή που δεν βοήθησε καθόλου στη σχέση.
Πιστεύεις ότι είναι αρκετό το σαρκικό πάθος και ο ερωτισμός στη σχέση ενός ζευγαριού για να ξεπεράσει αντιξοότητες και να αντέξει στο χρόνο, ειδικά όταν πρόκειται για δύο διαφορετικά άτομα με διαφορετικό ψυχισμό και χαρακτήρα;
Για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες σε μια σχέση, πρέπει αυτή να έχει γερά θεμέλια. Δηλαδή να έχει βασιστεί πάνω σε αλληλοσεβασμό, κατανόηση και προφανώς αμοιβαία αγάπη. Όταν μια σχέση μένει μόνο στο πρώτο επίπεδο, δηλαδή στο καθαρά ερωτικό, τότε σίγουρα δεν πρόκειται να αντέξει στο χρόνο. Το κακό στην περίπτωση μας είναι ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι στο έργο θα έπρεπε να είχαν χωρίσει αρκετά νωρίτερα αλλά δυστυχώς αυτό δεν έγινε ποτέ.
Ακόμα η διαφορετικότητα του χαρακτήρα τους επίσης δεν βοηθάει καθόλου γιατί αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν πρόκειται να συμφωνήσουν ποτέ. Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τις όποιες δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν σε ένα ζευγάρι.
Το σεξ τελικά είναι ένα θέμα που καταπιάνεται συχνά πλέον στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Καθένας δημιουργός όμως το βλέπει από την δική του οπτική γωνία και ίσως λίγοι αυτοί που μιλάνε για την συμφιλίωσή μας με την σεξουαλικότητά μας και την σεξουαλική έκφραση. Ποια η δική σου άποψη επί του θέματος;
Αρχικά πρέπει να πούμε ότι δεν υπάρχει λάθος στη σεξουαλικότητα. Οπότε το μόνο λάθος είναι να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τους ανθρώπους με βάση τη σεξουαλικότητα τους. Η σεξουαλική έκφραση είναι δικαίωμα του καθενός και μπορεί να κάνει πραγματικά ότι θέλει, εφόσον υπάρχει συναίνεση εννοείται και όχι ψυχοσωματική κακοποίηση.
Το αν κάποιοι κρύβουν τη σεξουαλικότητα τους είναι επίσης δικαίωμα τους. Δεν χρειάζεται όλος ο κόσμος να ασχολείται με το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του. Νομίζω όμως, ότι το λάθος είναι να παρουσιάζεις κάτι διαφορετικό από αυτό που είσαι. Καλύτερα να μην αναφέρεις τίποτα παρά να προσποιείσαι. Τα έχουμε καλύτερα άλλωστε με τους εαυτούς μας όταν είμαστε πιο αληθινοί.
Για κάποιο διάστημα συγχρόνως με το «Balance» έπαιζες και σε μια άλλη ιδιαίτερη παράσταση το βραβευμένο «Cock» του Mike Bartlett, με την υπογραφή του Γιάννη Διαμαντόπουλου. Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτήν την εμπειρία σου και τον ρόλο σου.
Το «Cock» είναι ένα σπουδαίο έργο με κεντρικό θέμα τη σεξουαλικότητα και τις ταμπέλες που βάζαμε εμείς πάνω σε αυτή. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με άλλους τρεις εξαιρετικούς ηθοποιούς και νομίζω ότι η χημεία και η θετική ενέργεια που είχαμε μεταξύ μας πέρασε και στο κοινό.
Μου άρεσε όλη αυτή η εμπειρία γιατί ο χαρακτήρας που υποδύθηκα ήταν τελείως διαφορετικός με το χαρακτήρα στο «Balance». Στο «Cock» είχαμε να κάνουμε με ένα γκέι ζευγάρι και έπαιζα τον απατημένο της υπόθεσης και μάλιστα με μια γυναίκα. Αυτό το ερωτικό τρίγωνο και η εξερεύνηση του κεντρικού χαρακτήρα για την σεξουαλικότητα του ήταν και το πιο σημαντικό μέρος της παράστασης.
Μέσα από την κωμικοτραγικότητα των καταστάσεων το κοινό μπορούσε και να γελάσει αλλά και να πάρει τα σημαντικά μηνύματα που περνάει το έργο αυτό.
Την προηγούμενη σαιζόν σε είδαμε στο Αγγέλων Βήμα να κρατάς τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Τζίμυ Πόρτερ μαζί με άλλα τρία «Οργισμένα Νιάτα» στο εμβληματικό ομώνυμο έργο του Τζον Όσμπορν που μεταξύ των άλλων έφερε στο θεατρικό προσκήνιο εικοσάρηδες πρωταγωνιστές σε μνημειώδεις ρόλους. Τι αποκόμισες από ένα τέτοιο σπουδαίο έργο όπου ο Θοδωρής Βουρνάς έδωσε βήμα σε νέα παιδιά να δοκιμάσουν τις αντοχές και το ταλέντο τους;
Τα «Οργισμένα Νιάτα» ήταν ένα από τα αγαπημένα μου έργα και ήταν κάτι που ήθελα να κάνω πολύ στη ζωή μου. Όταν μου ήρθε η πρόταση από το Θοδωρή χάρηκα πάρα πολύ που θα συμμετείχα σε ένα τόσο σπουδαίο έργο. Ειδικότερα που θα ήμουν στο ρόλο του Τζίμμυ.
Ασχολήθηκα πάρα πολύ με το έργο και το ρόλο που είχα και νομίζω ότι όλη η εμπειρία μου με ετοίμασε πολύ καλύτερα για τις επόμενες παραστάσεις που διαδέχτηκαν τη δουλειά αυτή. Όταν καταπιάνεσαι με ένα τόσο γνωστό έργο, γνωρίζεις ότι όλοι θα το έχουν ξαναδεί, όλοι θα έχουν μια γνώμη για το πως θα έπρεπε να είναι και αυτή κιόλας είναι και η μεγαλύτερη δυσκολία. Να μην αγχωθείς με όλα αυτά και να κοιτάξεις να κάνεις τη δουλειά σου όσο καλύτερα μπορείς.
Είμαι πολύ ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να συμμετέχω και αποδείχθηκε πως αυτή η δουλειά μου έφερε τύχη για το μέλλον.
Μετά από τρεις σπουδαίες παραστάσεις να πρωταγωνιστείς, με τι νέα εφόδια ξεκινάς την καινούργια θεατρική χρονιά;
Η αλήθεια είναι ότι το 2022 ήταν για μένα μια πολύ παραγωγική χρονιά. Ειδικά σε θεατρικό επίπεδο. Ο νέος χρόνος μπήκε εξίσου δυναμικά και ελπίζω να συνεχιστεί στον ίδιο ρυθμό και γιατί όχι ακόμα καλύτερα από πέρυσι. Σίγουρα αυτές οι εμπειρίες που απέκτησα από τις τρεις διαφορετικές παραστάσεις είναι πολύ σημαντικές, γιατί δοκιμάστηκα σε διαφορετικά πράγματα που μερικά από αυτά ήταν και κόντρα στο χαρακτήρα μου. Νομίζω ότι όλα αυτά θα μου φέρουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αλλά και τύχη στην επαγγελματική μου εξέλιξη.
Πώς διαχειρίζεσαι κάθε ρόλο που αναλαμβάνεις και ειδικότερα το γυμνό που απαιτεί το «Balance». Πέρα από τις ανάγκες της παράστασης, μήπως είναι και λίγο κράχτης το γυμνό, για την προσέλκυση του θεατή, ή θεωρείς όπως είπε και ένας συνάδελφός σου ότι για όποιον λόγο και να έρχεται καλό είναι γιατί κάτι θα αποκομίσει.
Αν και κάθε ρόλος είναι διαφορετικός, όλους τους αντιμετωπίζω με την ίδια ευθύνη, ίδια βαρύτητα και εννοείται με την κοινή ματιά ηθοποιού – σκηνοθέτη, έτσι ώστε να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προφανώς, για να βγει ακόμα πιο αληθινός ο ρόλος η επικοινωνία και η καλή συνεργασία μεταξύ των ηθοποιών είναι απαραίτητη και είναι αυτή που θα δώσει και παραπάνω αλήθεια κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Τώρα όσο για το γυμνό, το αντιμετωπίζω σαν να φοράω ρούχα. Είναι και αυτό στοιχείο της παράστασης και εξυπηρετεί στην εξέλιξη της ιστορίας. Δεν σκέφτομαι καθόλου λοιπόν ότι είμαι γυμνός όσο είμαι πάνω στη σκηνή. Προσωπικά, εμένα δεν με ενοχλεί και δεν είναι και δική μου αρμοδιότητα αν λειτουργεί ως κράχτης.
Όσον αφορά για τη δική μας παράσταση θεωρώ ότι το κοινό για όποιο λόγο και να έρθει, σίγουρα θα πάρει πράγματα και δε θα σταθεί στα λίγα δευτερόλεπτα που εμφανίζομαι γυμνός.
Μετά την αποφοίτηση σου από την Δραματική Σχολή φεύγεις για σπουδές στην Αμερική. Πως πήρες αυτήν την απόφαση, ποιες οι δυσκολίες που αντιμετώπισες και ποια τα οφέλη τελικά που αποκόμισες;
Η απόφαση μου ήρθε πολύ εύκολα και αβίαστα. Όταν αποφοίτησα από τη Δραματική εδώ στην Αθήνα, θεώρησα ότι ήθελα να εξελιχθώ ακόμα περισσότερο στο αντικείμενο που σπούδασα. Έτσι επέλεξα ότι αν συνεχίσω τις σπουδές μου στην Αμερική θα κερδίσω πολλά πράγματα επειδή το επίπεδο εκεί είναι πολύ υψηλό και υπάρχει πολύς ανταγωνισμός.
Η πιο μεγάλη δυσκολία προφανώς και είναι η γλώσσα. Καλείσαι να παίξεις σε μια άλλη γλώσσα που δεν είναι η μητρική σου. Όλοι γνωρίζουμε αγγλικά στην Ελλάδα, αλλά δεν έχει καμία σχέση όταν πρέπει να ανέβεις στη σκηνή και να μπορείς να συναγωνιστείς παιδιά που είναι η μητρική τους. Και ως ηθοποιός σίγουρα η προφορά και η καθαρότητα του λόγου σου θα πρέπει να είναι σε σχεδόν τέλειο επίπεδο.
Από όλο αυτό το ταξίδι βέβαια, τα οφέλη είναι πάρα πολλά. Το πιο σημαντικό είναι ότι ανοίγει το μυαλό και οι ορίζοντες σου. Συναναστρέφεται με διαφορετικό κόσμο και αποκτάς καινούργιες ιδέες σχετικά με το αντικείμενο που σπουδάζεις. Και η σκηνική εμπειρία λόγω της συμμετοχής μου σε παραστάσεις εκεί, παίζει μεγάλο ρόλο γιατί με προετοίμασε πιο πολύ για τις όποιες δουλειές προκύψουν εδώ στην Ελλάδα.
Κατά την διάρκεια των σπουδών σου όταν ήσουν στο Los Angeles πήρες μετεγγραφή περισσότερο για τηλεόραση και κινηματογράφο. Είναι στις προσεχείς επιδιώξεις σου να εκμεταλλευτείς αυτές τις γνώσεις και να ασχοληθείς με τον κινηματογράφο;
Εννοείται ότι θα ήθελα να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο και γενικότερα με την υποκριτική στην κάμερα. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό σε σχέση με το θέατρο. Άλλωστε οι περισσότερες επιρροές μου πάνω στην υποκριτική προέρχονται από ταινίες, κυρίως αμερικανικής παραγωγής που ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος που διάλεξα να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Αμερική. Κάποια πράγματα άλλωστε περνάνε πολύ πιο ωραία στην οθόνη από ότι θα περνούσαν στη σκηνή. Οπότε το να δημιουργήσεις ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα στον κινηματογράφο είναι και αυτό μια σημαντική υπόθεση.
Η τηλεόραση καλή ή κακή είναι το μέσον που φέρνει έναν ηθοποιό πιο κοντά στο ευρύτερο κοινό. Κατά πόσον σε δελεάζει η συμμετοχή σου σε κάποια σειρά μυθοπλασίας ας πούμε ή κάποια άλλη εκπομπή;
Όπως είπα και με τον κινηματογράφο, η συμμετοχή σε μια σειρά μυθοπλασίας θα ήταν κάτι που θα με ενδιέφερε. Ευτυχώς ή δυστυχώς ότι έχει να κάνει με την τεχνολογία και την εξέλιξη της, τραβάει πολύ περισσότερο το ενδιαφέρον και έχει μεγαλύτερη απήχηση σε ευρύτερο κοινό.
Δε θα έλεγα όχι σε μια πιθανή συμμετοχή μου, εκτός αν αυτό ήταν κάτι που δε θα με αντιπροσώπευε καθόλου ως δουλειά. Όσο έχει να κάνει με άλλου είδους εκπομπές δεν θα έπαιρνα μέρος.
Σε ριάλιτι για παράδειγμα δε θα έμπαινα ποτέ επειδή θεωρώ ότι δεν ταιριάζουν στο δικό μου χαρακτήρα.
Καλώς ή κακώς η εξωτερική εμφάνιση παίζει σημαντικό ρόλο όσο και αν δεν το παραδέχονται μερικοί. Πιστεύεις ότι έχουν ευνοηθεί κάποιοι χωρίς να έχουν και το ανάλογο ταλέντο;
Η εξωτερική εμφάνιση είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Ενώ μπορεί να ευνοηθείς στην αρχή, αν δεν έχεις κάτι παραπάνω για να το υποστηρίξεις δε θα προχωρήσεις παραπέρα. Το σημαντικό είναι να δουλεύεις συνέχεια πάνω στο κομμάτι της υποκριτικής γιατί αυτό είναι που στην τελική θα σε κάνει να παραμείνεις στο χώρο.
Το αν έχουν ευνοηθεί κάποιοι χωρίς το ανάλογο ταλέντο, είναι μια αλήθεια. Αλλά αυτοί είναι που χάνονται και γρηγορότερα από τους άλλους. Αυτό συμβαίνει κυρίως με ανθρώπους που προέρχονται από άλλους χώρους, οι οποίοι δεν έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο της υποκριτικής και απλά έρχονται για να κάνουν το ψώνιο τους. Είναι κάτι που φαίνεται και αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς. Αλλά το ίδιο εύκολα θα τους απομακρύνει ο χώρος.
Ποιο ήταν το πρώτο σου θεατρικό ξεκίνημα και τι θυμάσαι από αυτήν την πρώτη σου παράσταση και ποια τα συναισθήματά σου σαν νεόβγαλτος ηθοποιός;
Θα μιλήσω για την πρώτη μου επαγγελματική παράσταση που αν θυμάμαι καλά ήταν το 2012. Λεγόταν «Ο ταξιδευτής» και ήταν βασισμένη στην ιδέα του μικρού πρίγκιπα. Μπήκα στην παράσταση τη δεύτερη χρονιά που παιζόταν ως αντικαταστάτης του πρωταγωνιστή. Οπότε και κεντρικός ρόλος και έπρεπε να μάθω το έργο όσο πιο γρήγορα γινόταν.
Θα έλεγα απευθείας μπήκα στα δύσκολα, αλλά οι τότε συμπρωταγωνιστές μου με βοήθησαν πολύ όπως εννοείται και η σκηνοθέτρια μου Αθανασία Καλογιάννη. Και την ευχαριστώ πολύ που με εμπιστεύτηκε αν και άπειρος ακόμα. Αυτή η δυσκολία του να μάθω την παράσταση με λίγες πρόβες και να καταφέρω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες της σκηνοθέτριας μου, νομίζω με προετοίμασε καλά για τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς στο χώρο αυτό.
Σε αυτήν την μέχρι σήμερα πορεία σου ποιο είναι το πιο τολμηρό πράγμα που έχεις κάνει και δεν το έχεις μετανιώσει;
Σίγουρα η πιο τολμηρή παράσταση είναι αυτή που συμμετέχω τώρα. Εννοώ το «Balance». Είναι μια παράσταση που δοκιμάζει τις αντοχές και τις ικανότητες μου. Έχει πολύ απαιτητικές σκηνές που αν δεν τις αποδώσεις στο 100% δεν πρόκειται να περάσουν στο κοινό. Ο ρόλος μου έχει άγριες εξάρσεις, πολύ βίαιη συμπεριφορά που εγώ στην καθημερινότητα μου δεν τα έχω αυτά. Επίσης το γυμνό είναι ακόμα μια σημαντική πρόκληση που θεωρώ το έχω αντιμετωπίσει με μεγάλη σοβαρότητα.
Λένε ότι ένας δυνατός έρωτας είναι κινητήρια δύναμη για τον άνθρωπο και ίσως έμπνευση για τον καλλιτέχνη. Έχεις νιώσει κάτι τέτοιο μέχρι τώρα στη ζωή σου;
Αυτή ίσως να είναι και η πιο δύσκολη ερώτηση μέχρι τώρα. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί άνθρωποι όταν είναι ερωτευμένοι νιώθουν φοβερή ενέργεια και προσπαθούν για το καλύτερο. Όσο για μένα δεν μπορώ να πω αν έχω γευτεί έναν δυνατό έρωτα που να με κινητοποιεί τόσο πολύ. Σίγουρα έχω ενθουσιαστεί, αλλά ποτέ δεν υπήρξα τόσο τρελά ερωτευμένος και αυτός είναι ο λόγος που τους ξεπέρασα εύκολα αυτούς τους χωρισμούς.
Δυστυχώς ή ευτυχώς μου είναι δύσκολο να εμπλακώ 100% συναισθηματικά σε μια σχέση και αυτός είναι ο λόγος που δεν πληγώνομαι και εύκολα. Κάποιοι μου λένε ότι κάνω καλά που είμαι έτσι και κάποιοι ότι δεν αφήνω τον εαυτό μου να ζήσει, εγώ απλά θα πω ότι ευχαρίστως περιμένω να έρθει αυτή η ώρα να ζήσω ένα δυνατό έρωτα.
Πέρα από τον έρωτα όμως, υπάρχει και η φιλία, όπως και άλλων ειδών διαπροσωπικές σχέσεις. Πόσο σημαντικές είναι για σένα;
Η φιλία εννοείται παίζει πολύ βασικό ρόλο στη ζωή μου. Είμαι τυχερός επειδή έχω κρατήσει κάποιους πολύ καλούς φίλους από τα σχολικά μου χρόνια. Ξέρω ότι αν συμβεί κάτι σίγουρα θα είναι δίπλα μου να με στηρίξουν με τον οποιοδήποτε τρόπο όπως άλλωστε θα έκανα και εγώ το ίδιο για αυτούς. Μιλάμε τώρα για φιλίες που έχουν κρατήσει σχεδόν 20 χρόνια και εννοείται ότι θα κρατήσουν ακόμα περισσότερα.
Γενικότερα οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σημαντικές στη ζωή μας. Ο άνθρωπος έχει τη δύναμη να πορευθεί μόνος του αλλά είναι πολύ καλύτερο όταν έχουμε ανθρώπους δίπλα μας να μας νοιάζονται και να μας αγαπάνε.
Πόσο εύκολες είναι οι σχέσεις, φιλίες ή συνεργασίες στον κόσμο του θεάτρου και τι ρόλο παίζουν για σένα;
Οι σχέσεις θα έλεγα είναι αρκετά περίπλοκες στο χώρο μας. Το σημαντικό είναι να υπάρχει μια σωστή επαγγελματική συνεργασία έτσι ώστε μέσα από ένα θετικό κλίμα να βγαίνει ένα δημιουργικό αποτέλεσμα. Δεν είναι απαραίτητο να γίνουμε όλοι φίλοι με όλους σε αυτό το χώρο. Άσχετα αν είναι όμορφο όταν συμβαίνει αυτό.
Συνήθως με άτομα που έρχεσαι πιο κοντά θες ξανά να συνεργαστείς γιατί έχεις περάσει όμορφα και ξέρεις ότι θα βγει πάλι ένα ωραίο αποτέλεσμα. Πάλι νομίζω ότι είμαι τυχερός επειδή μου έχει συμβεί να αναπτύξω μια αληθινή φιλία στο χώρο αυτό και στην επόμενη θεατρική μου δουλειά θα είμαστε και πάλι μαζί στη σκηνή.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο ηθοποιό να βιοπορίζεται αποκλειστικά από το θέατρο, αλλά και να πραγματοποιεί τα όνειρά του σε αυτό τον χώρο;
Θα έλεγα ότι είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βιοπορίζεται ένας ηθοποιός αποκλειστικά από το θέατρο. Για αυτό συνήθως οι περισσότεροι συμμετέχουμε σε παραπάνω από μια παράσταση ή απλά όλοι μας κάνουμε και διαφορετικές δουλειές. Εννοείται όταν έχεις να ασχοληθείς και με άλλα πράγματα που σου τρώνε μεγάλο μέρος του καθημερινού σου χρόνου, υπάρχει μια έξτρα δυσκολία για να πραγματοποιήσεις όλα αυτά που θέλεις. Το σημαντικό με εμένα είναι ότι έχω μια πολύ υποστηρικτική οικογένεια που με βοηθάει σε ότι κι αν κάνω και είναι δίπλα μου σε όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω.
Όταν επέστρεψες στην Ελλάδα, μετά το πρώτο πλήγμα που υφίσταται το θέατρο με το κλείσιμο λόγω της πανδημίας, έρχεται να προστεθεί και εκείνο με τις σοβαρές καταγγελίες σε ανθρώπους μέσα στο χώρο και τώρα το νέο ΠΔ που υποβαθμίζει τα πτυχία και την αξία των καλλιτεχνών. Πες μου την άποψη σου για όλα αυτά και πως πιστεύεις ότι αντιμετωπίζονται;
Αυτή νομίζω είναι μια πικρή ιστορία. Σε μια χώρα που γέννησε τις τέχνες και πιο συγκεκριμένα το θέατρο, μας αντιμετωπίζουν εμάς τους καλλιτέχνες σαν να είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Δυστυχώς υπάρχει η νοοτροπία ότι οι τέχνες δεν παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.
Κατά τη γνώμη μου όχι μόνο είναι σημαντικές αλλά κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς μουσική, θέατρο, ζωγραφική κτλ κτλ. Πιστεύω ότι πρώτα, πρέπει να ενωθούμε εμείς οι καλλιτέχνες και να υποστηρίξουμε τους κλάδους μας έτσι ώστε να τους δώσουμε την απαραίτητη σημασία που χρειάζεται.
Υπάρχουν αρκετές φορές που λειτουργούμε σαν μονάδες και μας νοιάζει μόνο πως θα δειχθούμε μέσα από το χώρο, το οποίο είναι λάθος. Όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα πράγματα και νομίζω είναι και ο τρόπος να μας αντιμετωπίσουν και οι υπόλοιποι με τη σοβαρότητα που επιζητούμε.
Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που σε καθορίζει σαν άνθρωπο και το έχεις σαν μότο στην καλλιτεχνική σου δημιουργία και γενικά στην καριέρα που θα ήθελες να ακολουθήσεις;
Εργατικότητα, ευγένεια και υπομονή νομίζω είναι τα χαρακτηριστικά που με καθορίζουν. Ο συνεχής αγώνας για αυτοβελτίωση και ως ηθοποιός και ως άνθρωπος. Θεωρώ ότι αν αξίζεις, κάποια στιγμή θα ανταμειφθείς και όταν έρθει αυτή η ώρα θα είναι πιο όμορφο το συναίσθημα, γιατί θα το έχω καταφέρει μέσα από πολύ δουλειά. Άλλωστε αν είναι να ‘ρθει, θε να ‘ρθεί – αλλιώς θα προσπεράσει.
Θα μπορούσα να σε ρωτήσω πολλά πράγματα ακόμα αλλά για να μην μας βαρεθούν και να μας διαβάσουν μέχρι το τέλος να σε ευχαριστήσω για την ωραία κουβέντα μας και να ευχηθώ καλή επιτυχία στη συνέχεια.
Βιογραφικό Σημείωμα:
Γεννημένος στην Αθήνα με καταγωγή από τα Στουρναρέικα Τρικάλων.
Δραματική σχολή Μαίρης Βογιατζή-Τράγκα (2011-2014)
American Academy of Dramatic Arts, σπουδές υποκριτικής στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες (2014-2016)
LAMDA, 2 εβδομάδες σεμινάρια υποκριτικής στο Λονδίνο
Killian’s Workshop, σεμινάρια υποκριτικής σε κάμερα στο Λος Άντζελες
Πιστοποίηση personal trainer από την National Academy of Sports Medicine στην Αμερική (2016-2017)
Θέατρο:
Clybourne Park του Bruce Norris στο ρόλο του Russ / Dan με την AADA Company στο Λος ΄Άντζελες (2017)
A Lie of the Mind του Sam Shepard στο ρόλο του Baylor με την AADA Company στο Λος Άντζελες (2017)
The Last Days of Judas Iscariot του Stephen Adly Guirgis στο ρόλο του Pontius Pilate με την AADA Company στο Λος Άντζελες (2017)
A Midsummer Night’s Dream του William Shakespeare στο ρόλο του Peter Quince με την AADA Company στο Λος Άντζελες (2017)
Anatomy of Gray του Jim Leonard Jr. στο ρόλο του Crutch Collins με την AADA Company στο Λος Άντζελες (2016-2017)
Η Σημασία να είναι κανείς Ειλικρινής του Oscar Wilde στο ρόλου του Δρ. Τζάζουμπλ στο θέατρο Αλκμήνη, Αθήνα (2018-2019)
Ο Μικρός Πρίγκιπας του Antoine de Saint-Exupery στο ρόλο του πιλότου στο θέατρο Όψεις, Καρδίτσα (2020)
Diamonds της Tessa Clark με το English Theater Club, Αθήνα (2019-2020)
Charlie της Tessa Clark με το English Theater Club, Αθήνα (2019-2020)
Βίβα Ασπασία του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο ρόλο του Λοχαγού Τσέζαρε στο θέατρο Όψεις, Καρδίτσα (2021)
Οργισμένα Νιάτα του John Osborne στο ρόλο του Τζίμμυ στο θέατρο Αγγέλων-Βήμα, Αθήνα (2022)
Κινηματογράφος / Τηλεόραση
Λίγο Πριν, Ταινία Μικρού Μήκους, leading actor ( Αθήνα 2019)
Acting 101, Ταινία Μικρού Μήκους, supporting actor (Λος Άντζελες 2017)
Dirty Marry, Ταινία Μικρού Μήκους, leading actor (Λος Άντζελες 2018) Performing Arts
Ως performer στα Universal Studios στο Λος Άντζελες για το event «Halloween Horror Nights 2017»
Διαφημίσεις
Διαφήμιση για το προϊόν IQOS Club (Αθήνα 2021)
Διαφήμιση για Cosmote e-Value (Αθήνα 2021)
Ειδικές Ικανότητες / Δεξιότητες
Ρέικι, Muay Thai, Kick-boxing, Ποδόσφαιρο, Κολύμπι, Τέννις, Σκάκι, Αγγλικά
