«Αδύναμοι χαρακτήρες γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν» στο θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών

Οι «Αδύναμοι χαρακτήρες γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν» έρχονται από 12 Απριλίου έως 20 Μαΐου 2019 στο θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών

Εμπνευσμένη από το βραβευμένο«Μπλε υγρό» της Βίβιαν Στεργίου (Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου ‘ΜένηςΚουμανταρέας’-Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων, 2018), η παράσταση «Αδύναμοι χαρακτήρες γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν» είναι η νέα παραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου ΠΑΙΚΤΕΣ και παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Μαρίας Σάββααπό τις 12 Απριλίου 2019 στο θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη της Σχολής Καλών Τεχνών.

Μικρές αυτοτελείς ιστορίες – ψήγματα πραγματικότητας. Άνθρωποι νέοι,περίεργοικαι διαφορετικοί, φοβισμένοι και γεμάτοι πείσμα, εντελώς καθημερινοί και τυχαίοι, είναι οι άνθρωποιτων ιστοριών. Η Αθήνα αποτελεί το σκηνικό τους.

Η πόλη πρωταγωνιστεί και είναι αναπόφευκτα κομμάτι της πραγματικότητας τωνηρώων. Οι γνώριμοι δρόμοι της Αθήνας, η βρωμιά και οι ασχήμιες της, αλλά και οι μικρές και σπάνιες στιγμές ομορφιάς της, οι ταλαιπωρημένοι,θυμωμένοι και φθαρμένοι άνθρωποι που κυκλοφορούν γύρω τους, αλλά και τοεκτυφλωτικό αττικό φώς που τους λούζει. Άλλοτε τους τυφλώνει απότομα και τροφοδοτεί με δικές της εικόνες τη μελαγχολία και την αγωνία τους και άλλοτε τους τυλίγει με τη θαλπωρή του και τους κάνει να ισορροπούν με οικειότητα και με μικρές στιγμές ευτυχίας.

Οι χαρακτήρες του έργου, καθημερινοί αντι-ήρωες που προσπαθούν να επιβιώσουν στην Αθήνα της κρίσης.

Ο χειμαρρώδης λόγος τους παραπέμπει σε ένα σύγχρονο Μπεκετικό σύμπαν, όπου το δωμάτιο, το κρεβάτι, αντικαθιστώνται από τους δρόμους της Αθήνας και τη βοή της πόλης. Η ανημποριά των γηρατειών αντικαθίσταται από τηνορμή αλλά και την ανημποριά της νεότητας,μιας νεότηταςπου κάποιες φορές φθείρεται και φθίνει σε ένα περιβάλλον συχνά πνιγηρόεξαιτίας τωνκοινωνικών συνθηκών και της κρίσης. Η εσωτερική φωνή αντικαθίσταταιαπό τους πυρετώδεις μονολόγους των νέων αυτών ανθρώπων. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος που τους έχει απομείνει για να επαναδιαπραγματευθούντην ίδια τους τη ζωή.Έρχονταιαντιμέτωποι με τα προσωπικά τους διλήμματα και τους φόβους τους, τολμούν,διεκδικούν και αναζητούν τον αληθινό εαυτό τους.

Η συγγραφέας συναισθάνεται τη νεανικότητά τους, τους παρατηρεί με κάθε λεπτομέρεια και χρησιμοποιεί τη γλώσσα τους. Το χιούμορ και οι κωμικές καταστάσεις διαποτίζουν το κείμενο του έργου.