«Γύρισε Πίσω» της Χριστίνας Σαμπανίκου από 16 Μαρτίου στον Πολυχώρο Vault.

Η Χριστίνα Σαμπανίκου και η Βίκυ Αδάμου αποτελούν ένα δημιουργικό δίδυμο που αιφνιδιάζει με το διαφορετικό βλέμμα και το καυστικό χιούμορ του. Mετά την τελευταία τους επιτυχημένη συνάντηση στην παράσταση «Ανδρόγυνο», ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους επαναφέροντας μια παλιά τους επιτυχία το «Γύρισε Πίσω», ένα κωμικό μελλοντολογικό θρίλερ, στη σκηνή του Vault Theatre Plus.

Μια μαύρη κωμωδία πάνω σε απίθανα τρομακτικά σενάρια που όλοι λίγο ή πολύ έχουμε κάνει για το Μέλλον.

H Υπόθεση

Δύο γυναίκες στην Αθήνα του μέλλοντος προσπαθούν να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν σε ένα εντελώς καινούργιο και άγνωστο περιβάλλον που σε τίποτα δεν θυμίζει την ζωή όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα. Κλιματικά και κοινωνικά έχουν επιβεβαιωθεί τα χειρότερα σενάρια. Οι αλλαγές που συνήθως απαιτούν χρόνο για να πραγματωθούν, έχουν επιταχυνθεί μετατρέποντας την πόλη και τον κόσμο σε ένα σουρεαλιστικό περιβάλλον που προκαλεί γέλιο και συγχρόνως προβληματισμό για το τι μπορεί να μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Καθηλωμένες βρίσκουν καταφύγιο στις αναμνήσεις και στο όνειρο της φυγής, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα δίχτυ προστασίας από τον αφιλόξενο κόσμο που πλέον αποτελεί την καθημερινότητα τους.

Ένας απρόσκλητος μυστήριος επισκέπτης περιπλέκει ακόμα περισσότερο την καθημερινότητα τους, προκαλώντας καταστάσεις που ακροβατούν μεταξύ του Αληθινού και του Φανταστικού, του Κωμικού και του Τραγικού.

Σημείωμα Παράστασης

Αν μια μέρα ξυπνήσεις και όλα αυτά που φοβάσαι, έχουν ήδη συμβεί, τότε δύο εκδοχές υπάρχουν: ή να μην φοβάσαι τίποτα πια ή να επινοήσεις καινούριους φόβους.

Πόσο οικείο μπορεί να γίνει ένα τρομακτικό περιβάλλον; Πόσο δυνατή είναι η δύναμη της συνήθειας; Υπάρχουν όρια στην προσαρμοστικότητα μας; Μπορούμε να ξεφύγουμε από το πλαίσιο που μας έχουν επιβάλει; Έχουμε την δύναμη να πάμε κόντρα στον Φόβο μας; Ποια είναι η θέση μας μέσα σε έναν κόσμο που καταρρέει;

Απόσπασμα

Ρόζα: Δεν θέλω απλά να περνάει η ώρα, θέλω να ζω την κάθε στιγμή.

Έλσα: Και εγώ το ίδιο θέλω αλλά δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες, κάποιες είναι απλά για να περνάνε, να θυσιάζονται στην αναμονή των καλύτερων.

Ρόζα: Και αν οι καλύτερες είναι τώρα;